یکی از عارضه هایی که زنان به دلایل مختلف به آن دچار می شوند، چسبندگی رحم است؛ این بیماری انواع گوناگونی دارد که پزشک با استفاده از تکنیک های مختلف، پس از تشخیص نوع و علل آن، اقدام به درمان می کند؛ به دلیل اهمیت این بیماری در زنان، تصمیم گرفتیم تا در این مقاله به موضوع چسبندگی رحم خصوصاً بعد از سزارین بپردازیم؛ پس اگر شما هم نیاز به دریافت اطلاعات جامع در این خصوص دارید، تا انتها با ما همراه باشید.
چسبندگی رحم که به آن سندرم آشرمن نیز گفته می شود، نوعی عارضه است که معمولاً در درون رحم یا در دهانه آن ایجاد می شود. در این عارضه دیواره های پشتی و جلویی رحم به یکدیگر می چسبند و درمان آن برای خانم ها خصوصاً در صورتی که قصد بارداری داشته باشند؛ یک فوریت پزشکی محسوب می شود.
چسبندگی رحم در اغلب موارد هنگامی روی می دهد که در میان دیواره های رحم، یک بافت اسکار به وجود بیاید و بخش های مختلف آن را به هم بچسباند؛ این عارضه، انواع و درجات گوناگونی دارد؛ به همین دلیل، متخصصین با در نظرگرفتن شرایط و سن بیمار و همین طور نوع چسبندگی از روش های مختلف درمانی برای این عارضه استفاده می کنند.
بیشتر بخوانید: چسبندگی لوله فالوپ
چسبندگی رحم معمولاً به دلایل مختلفی ایجاد می شود که ما در ادامه به برخی از شایع ترین آن ها می پردازیم:
نکته بسیار قابل توجه درخصوص چسبندگی رحم این است که این عارضه در زنان معمولاً بدون علائم بروز می کند؛ به همین دلیل اغلب پزشکان، پیش از بارداری، به زنان توصیه می کنند تا از این نظر مطمئن شوند. با این حال چسبندگی رحم در برخی مواقع نشانه هایی هم دارد که عبارتند از:
به منظور تشخیص چسبندگی رحم، نه تنها از عکس رنگی رحم استفاده می شود، بلکه پزشک از روش های مختلف دیگر عکسبرداری از رحم نیز استفاده می کند که عبارتند از:
هیستروسالپنگوگرافی (Hysterosalpingography) : در این روش، از یک نوع سیستم عکس برداری با اشعه ایکس تحت عنوان هیستروسالپنگوگرام (HSG) استفاده میشود. بدین منظور، یک سوند کوچک در دهانه رحم قرار داده می شود و مقداری رنگ مخصوص درون رحم پمپ می شود.
سونو هیستروگرافی (Hysterography): در این شیوه تشخیصی، مقدار مشخصی محلول آب نمک درون رحم وارد شده و سپس سونوگرافی انجام می شود.
بیوپسی اندومتریال (Endometrial Biopsy) در این شیوه، از مخاط داخلی رحم نمونه برداری می شود و سپس در نمونه های گرفته شده، وجود بافت غیرطبیعی مورد بررسی قرار می گیرد.
هیستروسکوپی (Hysteroscopy) : این شیوه، متداول ترین و استانداردترین راه برای تشخیص چسبندگی رحم است. در این شیوه تشخیصی، ابزاری شبیه به تلسکوپ نازک وارد رحم می شود و پزشک با استفاده از آن، مخاط داخل رحم را بررسی می کند.
بیشتر بخوانید: سونوگرافی واژینال
شدت چسبندگی رحم را می توان به سه دسته خفیف، متوسط و شدید طبقه بندی کرد:
اگر بعد از سزارین هر یک از این علائم را تجربه کردید، مهم است که برای معاینه به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک شما میتواند با انجام معاینه لگن و سونوگرافی رحم، چسبندگی رحم را تشخیص دهد.
برای این که پزشک درمان مناسب برای چسبندگی رحم را پیشنهاد کند، باید اول نوع چسبندگی را معین کند. معمولاً سعی می شود از روش های درمانی استفاده شود که نیازی به جراحی ندارد.
هیستروسکوپی: این روش بسیار رایج است و در آن با استفاده از یک هیستروسکوپ بافت اسکار برش داده می شود. در این شیوه درمانی، با توجه به گستردگی ناحیه چسبندگی، ممکن است نیاز به بیهوشی بیمار باشد.
لاپاروسکوپی: از این شیوه هم به منظور تشخیص و هم درمان چسبندگی رحم استفاده می شود. در این شیوه، روی شکم یک برش ایجاد میشود و از همان ناحیه یک لوله ریز با دوربین وارد بدن می شود. بدین وسیله پزشک قادر خواهد بود ضمن تشخیص چسبندگی، اسکار موجود را نیز از بین ببرد.
هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از چسبندگی رحم وجود ندارد. با این حال، اقداماتی وجود دارد که میتوان برای کاهش خطر ابتلا به آن انجام داد، مانند:
سخن پایانی
چسبندگی رحم نه تنها به واسطه دلایل خاص ایجاد می شود، بلکه انواع گوناگونی هم دارد و پزشک با توجه به علائم و نشانه هایی که بیمار ذکر می کند، نسبت به آن مشکوک شده و سپس با استفاده از راه های تشخیصی موجود، اقدام به تشخیص قطعی کرده و درمان بیماری را با استفاده از یکی از دو روش هیستروسکوپی یا لاپاروسکوپی آغاز می کند.
منبع:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9448486/#.